เนื้อเพลง ก้าวขาไม่ออก โดย ว่าน ธนกฤต พานิชวิทย์

อาจยังไม่คุ้นเคยสักเท่าไร
แปลกที่ในหัวใจก็ยังคิดถึงเธออยู่
อาจมีบางเรื่องราวที่เปลี่ยนไป
อยากจะไปให้ไกลทำได้เพียงแค่ยืนดู

เดินจับมือกับเขามา ใจก็เริ่มสั่น
แค่หลบตาแล้วหนีไปคงไม่ยากหรอก
แต่มันดันก้าวขาไม่ออก

แค่พาตัวเองออกมายังไม่ได้เลย
จะมองไปทางอื่นเลยก็ไม่กล้า
แค่พยายามจะเป็นคนที่เข้มแข็งแต่ลงท้ายด้วยน้ำตา
ไม่มีวันที่ฉันจะลืม

คนอ่อนแอที่ลืมเธอไม่ไหว
เจ็บปวดกว่าที่ไหนคือตรงนี้ที่ยืนอยู่
พยายามเท่าไรก็ยิ่งไกล
ไม่ใกล้เคียงหัวใจเหมือนกับคนที่ใกล้เธอ

เดินจับมือกับเขามาใจก็เริ่มสั่น
แค่หลบตาแล้วหนีไปคงไม่ยากหรอก
แต่มันดันก้าวขาไม่ออก

แค่พาตัวเองออกมายังไม่ได้เลย
จะมองไปทางอื่นเลยก็ไม่กล้า
แค่พยายามจะเป็นคนที่เข้มแข็งแต่ลงท้ายด้วยน้ำตา
ไม่มีวันที่ฉันจะลืม

จบไปตั้งนานแล้ว เราจบกันไปตั้งนานแล้ว
แต่ไม่เคยลืมเธอได้สักที

แค่พาตัวเองออกมายังไม่ได้เลย
จะมองไปทางอื่นเลยก็ไม่กล้า
แค่พยายามจะเป็นคนที่เข้มแข็งแต่ลงท้ายด้วยน้ำตา
ไม่มีวันที่ฉันจะลืม

(แค่พาตัวเองออกมายังไม่ได้เลย)
(จะมองไปทางอื่นเลยก็ไม่กล้า) ก็ไม่กล้า
แค่พยายามจะเป็นคนที่เข้มแข็งแต่ลงท้ายด้วยน้ำตา
ไม่มีวันที่ฉันจะลืม